10 signalen dat je al te lang op de overlevingsstand staat (zonder dat je het zelf helemaal doorhebt)
Er zijn momenten in je leven waarin je even door moet.
Omdat er zorg is, drukte, veranderingen of pijn. Adrenaline helpt je. Je lichaam schiet maakt stoffen aan waardoor jij even verder kan. Maar wat als je daar te lang in blijft hangen? Zonder het door te hebben?
Veel vrouwen die ik begeleid, merken het pas als ze echt vastlopen. Maar je lichaam en je gedrag geven al veel eerder signalen.
Herken jij er een paar?
1. Je bent vaak moe, zelfs na een goede nacht slaap
Je slaapt, maar je lichaam herstelt niet genoeg. Je voelt je niet uitgerust bij het opstaan. De energie is op. Je probeert jezelf steeds opnieuw op te laden met koffie of eten.
2. Je raakt snel geïrriteerd
Kleine dingen brengen je van je stuk. Je hebt weinig ruimte in je hoofd. Je geduld is flinterdun, ook richting mensen waar je van houdt. Je wil zo niet zijn, maar je reageert kortaf.
3. Je voelt je afgevlakt
Je geniet minder. Je ervaart weinig enthousiasme. Je leeft in een soort waas. Dingen raken je minder, wat je verdrietig kan maken.
4. Je hoofd staat nooit stil
Je blijft malen. Over wat je moet doen. Wat je bent vergeten. Of wat je beter had kunnen zeggen of doen. Je overanalyseert jezelf en gebeurtenissen die anderen waarschijnlijk al lang zijn vergeten.
5. Je stelt steeds meer dingen uit
Je hebt geen ruimte voor nieuwe dingen. Je slaat jezelf met name makkelijk over, een middagje niets doen is gevuld met taken of met een schuldgevoel. Leuke dingen doen waar je echt van bij zou kunnen komen komen niet meer aan bod. Terwijl juist dát je zou opladen.
6. Je bent snel overprikkeld
Je kan minder hebben. Van geluid, licht, mensen. Alles komt binnen. Je hebt weinig buffer. Het voelt alsof je hoofd vol zit en elk extra prikkeltje teveel is.
7. Je eet, scrollt of werkt om niet te voelen
Je gebruikt afleiding om spanning te dempen. Zonder het echt door te hebben. Nog even doorwerken. Nog een aflevering kijken. Nog iets eten. Terwijl je eigenlijk rust nodig hebt.
8. Je lijf doet pijn
Je hebt vage klachten: hoofdpijn, nekpijn, buikpijn. Je slaat het misschien niet direct op jezelf, maar je lijf spreekt. En vraagt om aandacht.
9. Je weet niet meer wat jij nodig hebt
Je bent zo gericht op anderen, op functioneren, op overleven, dat je nauwelijks nog voelt wat jij nodig hebt of wat jij wil. Het contact met je eigen verlangens is versleten.
10. Je voelt je schuldig
Omdat je zo moe bent, omdat je overprikkelt bent, omdat je afwezig bent en om het ‘goed te maken’ ga je makkelijk weer over je eigen grenzen heen, je denkt dat je iets goed te maken hebt naar anderen, naar je kinderen, naar je ouders, naar je partner.
Maar daar ligt geen langdurige oplossing!
Wat kun je doen?
Het begint bij herkennen. Dat is al een doorbraak. Want zolang je denkt dat dit normaal is, blijf je het herhalen.
Gun jezelf ademruimte. Maak het kleiner. Begin niet met de perfecte routine, maar met één bewuste stap.
Wil je weten welke stap ik voor jou zou adviseren?
Maak een afspraak voor een vrijblijvend gesprek met mij.
Laat mij weten wat je herkent en ik denk met je mee.
Je bent niet gemaakt om te blijven overleven. Je bent hier om te leven, te verbinden, te genieten. En daarvoor mag je keuzes maken die goed zijn voor jou.